Jingle Bells

Wszędzie Święta. Od listopada właściwie. Wchodzę do centrum handlowego atakuje mnie renifer. Rumiany Mikołaj z wielkim brzuchem przywołuje, że Święta za pasem i kupić trzeba prezenty.

Hej! Jingle Bells!

Pędzę dalej. Choinka! Nie śni mi się to naprawdę! Elfy ustrojone w srebrne kubraki pomykają po centrum, a mnie głowa obraca sie wkoło! I wiecie co? Ja to lubię! Nie oburzam się wcale, że za szybko, bo wszystko chcą mi upchnąć. Biznes na mnie robić. I czyhają, i wyskakują z każdego kąta, na mnie biedną. Zatrzymuję sie przed świątecznymi wystawami i gapię się, jak dziecko na te witryny bajkowe. Cóż zrobić, że lubię ten nastrój. Kupię chociaż kartki świąteczne, bo ja z tych co to papier uwielbiają ponad wszystko. Wysłane kartki do najbliższych muszą być! Starej daty duszą jestem.

Z głośników wiadomo co leci

„Jingle Bells, Jingle Bells!”

Yeah! A żebyście wiedzieli! Jingle!

I cieszę sie tym nastrojem przez prawie dwa miesiące, a później ze smutkiem patrzę, że witryny pustoszeją. Mikołaj już się za mną nie ugania, elfy mają mnie w nosie. Na głowę nie sypie się srebrzysty, brokatowy śnieg. A z głośników na pocieszenie jeszcze czasem usłyszę „last Christmas I gave you my heart”. Marna mi pociecha.

I chociaż ta atmosfera Świąt tak bardzo mi grzeje serdeucho, to gdy już nadejdą, zamiast się radować i gapić pod choinkę, to ja posępnieję. O zgrozo! Nie wiem dlaczego, ale wtedy dostrzegam, że ten czas tak szybko mi ucieka („Święta, Święta i po Świętach”). Mimo że dwa miesiące z utęsknieniem wyczekuję tego magicznego okresu, jak już dostaję co chciałam to mrok mi jakiś śmieci duszę. Potrafię nawet obliczać ile Świąt spędzimy w takim pełnym gronie, z wszystkimi Dziećmi, zanim uciekną mi z gniazda. Nie wiem czy mają tak wszyscy czy to tylko ja jestem jakaś nie na temat, nie na tę chwilę, w której powinnam się znaleźć.

Te buziaki ucieszone wystające spod choinki odganiają posępne myśli i wyskakuje mi neon przed oczami CIESZ SIE CHWILĄ GŁUPIA BABO! Normalnie, jak w filmie.

A Święta to magia i przypomina mi o tym pani z samochodu obok wpuszczająca mnie jakoś chętniej na swój pas, o który jeszcze kilka dni temu walczyłaby z zaciekłością lwicy. Wszyscy jacyś życzliwsi. Radośniejsi. Święta to magia! I przekonałam się o tym wielokrotnie. Wczoraj stojąc w przebieralni szkoły baletowej Kai walcząc ze łzami. „Będziesz dzisiaj na balecie? Coś ci zostawiłam, szukaj na wieszaku“. Poszłam, patrzę torba! Faktycznie! Nie żart żaden. W środku pierniki!!! A jakie piękne! I chociaż Ona taka zajęta. Trójka Dzieci. Praca. To znalazła chwilę, żeby przybiec i te pierniki mi zostawić „za ten twój uśmiech“. I jak nie wierzyć w tę magię? Rozpłynęłam się po prostu i dalej mi to siedzi w duszy. Te pierniki. Te Jej dobre oczy.

Ubieramy choinkę, słyszę ktoś nuci. Mój mały Łobuziak Borychu „wśród nocnej ciszy“… Oniemiałam. Aż nagrałam. Po chwili śpiewali już wszyscy. I ta krzywa choineczka, krzywa w jedną stronę, taka piękna. Taka nasza. To nic, że co chwila bombki się toczą, a Stelka gra nimi odbijając o podłogę. To nic, że przed chwilą jeszcze marudziłam, że za mała ta choinka, że za krzywa coś. Teraz jest nasza! To nic, że się sypią igły i wbijają w skarpety. To nic, że czasem się nie chce biegać za tymi prezentami. Spróbujemy się w te Święta zatrzymać. Przeżyć bardziej. Nie w pośpiechu. Dostrzec więcej. Ucieszyć się mocniej. Uśmiechnąć częściej. Nie liczyć ile to jeszcze takich Świąt razem.

A że Święta z Dziećmi nie są od linijki to nic nie szkodzi. Wyleje się. Trudno. Nowa sukienka zabarwi barszczem. Przeżyję. Nie będzie tak, jak niby być powinno. Będzie za to po naszemu. Papiery po prezentach będą walać się po podłodze. To znaczy, że są prezenty. Nie ma śniegu? Taki mamy klimat;) Będzie później. Nie będzie? Wtedy będziemy się martwić.

Ciiii… Cały dom już dawno śpi. Prezenty grzecznie czekają pod choinką. A ja jeszcze chciałam napisać Wam tych kilka słów. Zdrowych Świąt bez zbędnych zaśmiecających myśli Wam życzę. Mnóstwa uścisków od Bliskich. Spokoju w tych niespokojnych czasach. Może jednak odrobiny zadumy. Radości w sercu. Dostrzegania tego co ważne i patrzenia na te Święta oczami Dziecka. I niech to będą najpiękniejsze obrazy… Obrazy szczęściem i miłością malowane.

Jingle Bells;)